Θυμάμαι την γιαγιά μου…

Θυμάμαι την γιαγιά μου όλο το χρόνο να αποθηκεύει παντός τύπου γυάλινα μπουκάλια (έτσι κι αλλιώς δεν πετούσαν τίποτα τότε). Άργησα να συνειδητοποιήσω πόσο μεγάλη αξία είχαν αυτά τα άδεια μπουκάλια που έβλεπα συχνά άτσαλα τοποθετημένα μέσα σε τελάρα.

Το καλοκαίρι που ευδοκιμούσε η τομάτα τα μπουκάλια αυτά ξεπλένονταν καλά για να φιλοξενήσουν τον χυμό που θα έδινε γεύση και χρώμα καλοκαιριού στα φαγητά μας καθ’ όλη την διάρκεια του χειμώνα.

Τελάρα με καλογινωμένες τομάτες έρχονταν στο πλυσταριό με τους ασβεστωμένους αριστοτεχνικά τοίχους κάθε Αύγουστο. Οι γειτόνισσες ως ειδικοί της ‘’τέχνης της αλληλεγγύης’’ σήκωναν τα μανίκια να μπουν στον χορό της παρασκευής του κόκκινου χρυσού.

Πρώτη δουλειά να πλυθούν καλά τα μπουκάλια και να στραγγίξουν ανάποδα μέσα στα ίδια τα τελάρα. Το μαύρο καζάνι έτοιμο πάνω στην πυροστιά. Η φωτιά έπρεπε να ανάψει όταν το καζάνι γέμιζε με μπουκάλια ώστε να βράσει εκεί ο φρέσκος χυμός.

Σχολαστικά οι τομάτες πλένονταν σε μεγάλες ξύλινες σκάφες και κόβονταν στα δύο. Έπειτα σειρά είχε το τρίψιμο. Κάθε γυναίκα είχε τον τρίφτη της και σε λεκάνες έτριβαν της κομμένες τομάτες παίρνοντας την σάρκα και τον χυμό.

Με χωνιά γέμιζαν τα μπουκάλια σιγά σιγά και τα έκλειναν ερμητικά με φελλούς. Όσα ήταν έτοιμα έμπαιναν ξαπλωμένα στο καζάνι μέχρι να γεμίσει. Τότε ήταν έτοιμο το καζάνι να γεμίσει με νερό και να ανάψει η φωτιά. Τα ξύλα ελιάς έκαναν καλή φωτιά για να βράσει ο πολύτιμος χυμός της χρονιάς.

Αφού έβραζαν για καμιά ώρα και παραπάνω όταν δεν ήταν σίγουρες κάποιες φορές, άφηναν την φωτιά να σβήσει και να κρυώσει το νερό για να μπορούν να τα βγάλουν.

Ταυτόχρονα σε μια παλιά κατσαρόλα είχαν λιώσει μελισσοκέρι και βάφτιζαν τον λαιμό του μπουκαλιού. Έτσι σφράγιζαν με πλήρη ασφάλεια τον φελλό σε περίπτωση που συρρικνώνονταν για να μην πάρει αέρα ο χυμός και χαλάσει.

Η τελετουργία κράταγε μέρες αφού έπρεπε να φτιάξουν για όλα τα νοικοκυριά, με συνοδεία τραγουδιού και κουτσομπολιού φυσικά (καλοπροαίρετου). Ήταν θεσμός κάθε χρόνο που απαιτούσε κόπο αλλά έδινε ζωή και χαρά στις γειτονιές.

Μετά το πλύσιμο και το καθάρισμα η διαδικασία έκλεινε με την φράση….< και του χρόνου να’ μαστε καλά, καλοφάγωτο!!! >.

Και εμείς λοιπόν σας ευχόμαστε

‘’ ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟ’’